شنوایی یکی از حیاتی‌ترین حواس ماست که دنیای اطراف را به صدا تبدیل می‌کند و امکان ارتباط، یادگیری و لذت بردن از محیط را فراهم می‌کند. اما وقتی کم‌شنوایی یا اختلالات گوش پیش می‌آید، حتی کوچک‌ترین صداها هم می‌توانند برای فرد ناشنوا یا کم‌شنوا از دست بروند. آزمون‌های رفتاری شنوایی دقیقاً برای همین طراحی شده‌اند: برای بررسی نحوه واکنش افراد—به‌ویژه کودکان و نوزادان—به محرک‌های صوتی و درک واقعی شنوایی آن‌ها.

این آزمون‌ها نه‌تنها سلامت گوش و مغز را ارزیابی می‌کنند، بلکه به پزشکان کمک می‌کنند بهترین راهکار درمانی، از جمله استفاده از سمعک یا اقدامات توانبخشی شنوایی، را تعیین کنند. اگر دوست دارید بدانید کودکان و بزرگسالان چگونه با صداها واکنش نشان می‌دهند و چه تست‌هایی برای تشخیص مشکلات شنوایی وجود دارد، ادامه این مقاله را از دست ندهید.

 

 

آزمون های رفتاری شنوایی چیست؟ 

 از آزمون‌های الکتروفیزیولوژی می‌توان برای تخمین حساسیت شنوایی استفاده کرد اما این آزمون‌ها سطح واقعی شنوایی را نشان نمی‌دهند، ازاین‌رو نباید هرگز به‌عنوان جانشینی برای آزمون‌های رفتاری استفاده شوند. 

توصیه‌شده که در ارزیابی اطفال از اصل کراس چک که شامل آزمون‌های فیزیولوژیک،به‌ویژه ABR، OAE و آکوستیک ایمیتانس است استفاده شود، همچنین اعتقاد بر این است که آزمون‌های رفتاری کودکان برای جلوگیری از اشتباهات بالقوه باید توسط اندازه‌گیری آزمون‌های فیزیولوژیک تائید شود. 

در بیشتر موارد از آکوستیک ایمیتانس و OAE به‌عنوان اصل کراس چک در ارزیابی رفتاری استفاده می‌شود. 

بااین‌وجود، زمانی که این اندازه‌گیری‌ها متناقض باشند، ABR می‌تواند به خوبی تمایز دهنده باشد.

استفاده از گوشی های داخلی برای ارزیابی کودکان و جلوگیری از کلاپس مجرای گوشی و جلوگیری از افت انتقالی کاذب در این گروه پیشنهاد می‌شود.

در نتیجه استفاده از گوشی داخلی و همچنین میدان صوتی برای جلوگیری از کلاپس می‌تواند مفید باشد.

روش‌های مختلف آزمون‌های شنوایی

پیشنهاد مطالعه : تکان خوردن مایع گوش

آزمون‌های رفتاری شنوایی به دو دسته تقسیم می‌شود:

1. روش‌های بدون استفاده از تقویت
2. روش‌های با استفاده از تقویت

روش‌های آزمونی که بدون اصل تقویت اجرا می‌شود به‌عنوان ادیومتری مشاهده رفتاری[1] (BOA) شناخته می‌شود و روش‌هایی که بر اساس تقویت، پاسخ‌های قابل تکرار ایجاد می‌کند به‌عنوان ادیومتری شرطی شناخته می‌شود مثل ادیومتری تقویت بینایی[2] (VRA).BOA یک پاسخ رفلکسی یا فعال از نوزاد یا نوپا است که معمول‌ترین روش سابجکتیو بدون تقویت در غربالگری شنوایی نوزادان و کودکان بین 6 تا 12 ماه است و همچنین برای کودکان بزرگ‌تر (24 ماه) نیز استفاده می‌شود. 

مثالی از این ‌روش، ارائه محرک شنوایی به نوزاد با خواب سبک است، درحالی‌که که تغییرات رفتاری که با ارائه محرک قفل زمانی[3] دارد، ایجاد می‌کند.

 اما باید توجه داشت که BOA محدودیت های زیادی از جمله پاسخ‌های عادت پذیر سریع نسبت به محرک را دارد.

استفاده از تقویت در ارزیابی‌ها بستگی به متغیرهای زیر دارد:

1. وضعیت نوزاد یا کودک در طول آزمایش
2. ویژگی های آکوستیکی محرک
3. معیار پاسخ‌های مورد قبول توسط شنوایی‌شناس
4. تصمیم‌گیری در مورد رخ دادن پاسخ و تائید توسط شنوایی‌شناس

در روش‌های شرطی‌سازی، از تقویت پاسخ‌های کودک برای کسب پاسخ‌های تکرارپذیر استفاده می‌شود. 

در این روش‌ها، پاسخ واقعی از طریق ارائه تقویت های مختلف به‌دست می‌آید و کودک یا نوزاد همکاری فعال در حین انجام آزمایش دارد.

اگرچه مطالعات مختلف نشان می‌دهد که حتی کودکان 6 ماهه هم می‌توانند شرطی شوند ولی معمولاً این تکنیک‌ها برای محدوده‌ی سنی 12 تا 48 ماه انجام می‌شود. 

استفاده از روش‌های شرطی و رفتاری برای نوزاد یا کودک،  نمی‌تواند آستانه دقیقی از شنوایی در اختیار ما قرار دهد، بنابراین پیشنهادشده که از سطح حداقل پاسخ[4]  MRLاستفاده کرد، به‌عنوان کمترین سطح شدت محرک شنوایی که پاسخ‌های مطلوب ایجاد می‌شود تعریف می‌شود. 

برای ارزیابی شنوایی کودکان استفاده از اصطلاح MRL بهتر از آستانه شنوایی است زیرا با افزایش سن، بهبود در پاسخ‌های رفتاری پیش‌بینی‌شده دیده می‌شود و نتایج  دقیق تر می‌شوند.

تاریخچه گیری از والدین علاوه بر انجام آزمون‌های شنوایی ، شنوایی‌شناس می‌تواند از رفتارهای شنوایی کودک از طریق سؤال از والدین کودک جویا شود.

ترتیب سؤالاتی که می‌توان در تاریخچه گیری پرسید شامل:

الف)در صفر تا 4 ماه: زمانی که نوزاد خوابیده است،آیا با صدای نویز ناگهانی از خواب بیدار می‌شود یا نسبت به صدای بلند عکس‌العمل نشان می‌دهد؟

ب)در 4 تا 7 ماه: آیا کودک در 4 ماهگی شروع به چرخش سر در خارج از محدوده‌ی دید می‌کند؟ 

آیا در 5 تا6 ماه کودک صدای ورور قابل تکرار تولید می‌کند؟ 

آیا در 7 ماهگی به‌صورت مستقیم به سمت منبع یا صدایی که خارج از دید کودک است، می‌چرخد؟ 

آیا در 6 ماهگی کودک به تنهایی می‌تواند بنشیند؟ چه نوع وروری در 6 یا 7 ماهگی تولید می‌کند؟

ج) در 7 تا 9 ماه: آیا کودک به دنبال منبع صدایی که در جهت دید روبرو است بر می‌گردد؟

 آیا توانایی تولید غرغر را دارد؟ آیا توانایی تولید صداهایی با زیر و بمی متفاوت را دارد؟

د) در 9 تا 13 ماهگی: آیا کودک به صدایی که از پشت سرش می‌آید، برمی‌گردد؟ 

آیا شروع به تقلید صدا کرده است؟

 آیا کودک ma-ma-ma یا  mama می‌گوید؟ چه صداهای خاصی تولید می‌کند؟

ی) در 13 تا 24 ماه: آیا کودک صدای شما را وقتی در اتاق دیگر هستید می شنود؟ 

چه کلمات دیگری جز mama می‌گوید؟

 آیا نحوه تولید صدا طبیعی است؟اطلاعاتی که شنوایی‌شناس از این سؤالات به‌دست می‌آورد و با توجه به کیفیت گفتار و صدای کودک، می‌تواند در مورد میزان و زمان کم شنوایی قضاوت کند. 

مثلاً اگر کیفیت صدای کودک، گوش‌خراش[5] و فقط شامل واکه‌ها بود، می‌توان به کم شنوایی شدید زودهنگام مشکوک شد. 

یا اگر کیفیت صدای کودک خوب بود، می‌توان به کم شنوایی شدید تأخیری مشکوک شد. 

مخصوصاً اگر کودک، چندین کلمه یا حتی چندین صدا با تن هنجار تولید می‌کند، می‌توان به کم شنوایی تأخیری مشکوک شد.

شنوایی‌شناس و کودک

شنوایی‌شناس باید ارتباط راحت و صمیمی با خانواده کودک داشته باشد. 

ارتباط با خانواده، یک اثر روانی مثبت بر کودک و احساس راحتی بیشتر ایجاد می‌کند. بیشتر شنوایی‌شناس‌ها ترجیح می‌دهند که کودک تنها(بدون حضور خانواده) باشد که این کار توصیه نمی‌شود.

مهم‌ترین بخش در نحوه ارتباط شنوایی‌شناس با کودک شامل:

1. به کودک گفته شود که چه کاری باید انجام دهد نه اینکه از او اجازه بگیریم.
2. باید به پاسخ‌های کودک اطمینان داشته باشیم، چون زمانی که کودک صدا را شنید، متناسب با عملکرد ذهنی خودپاسخ می‌دهد.
3. کودک ناشنوا را همانند انسان‌های دیگر دوست داشته باشیم.

موارد بالا می‌باشد که در ارزیابی باید حتماً مد نظر داشت.

ادیومتری مشاهده رفتاری(BOA)تولد تا 2 سالگیآزمون‌های رفتاری، پایه و اساس ارزیابی شنوایی نوزادان و کودکان است.

 آزمون BOA بدون نیاز به تقویت پاسخ و بسته به مشاهده سابجکتیو شنوایی‌شناس انجام می‌شود.

 مزیت اصلی BOA، زمان مورد نیاز کم و عدم نیاز به ابزارهای خاص است.

اما معایب این آزمون زیاد است و شامل: تأثیرات آزمایشگر بر نتیجه آزمون، پاسخ‌های نوزاد بدون تقویت سریع از بین می رود، تنوع و گستردگی وسیع پاسخ‌های کودک و  به علت عدم دست‌یابی به آستانه دقیق، BOA تنها به‌عنوان ابزاری برای غربالگری شنوایی اولیه مفید است.

 در طول ارزیابی‌های نوزادان و کودکان، استفاده از مولد های نویز[6] و ارائه سیگنال در میدان صوتی به مقدار زیادی در طول BOA مفید می‌باشد، اما باید از ویژگی‌های فرکانسی و شدتی مولد نویز توسطSLM  مطمئن شد.

 آزمون‌های شنوایی نوزادان و کودکان با مولد های نویز و میدان صوتی بدون تقویت و شرطی شدن، اغلب به‌عنوان اولین سطح برای تعیین آسیب شنوایی یا شنوایی هنجار به شمار می رود. تکنیک BOA، کم هزینه‌ترین و سریع‌ترین روش ارزیابی شنوایی در نوزادان و کودکان تا سن 2 سالگی است. 

پاسخ‌های شنوایی نوزادان و کودکان به 2 دسته پاسخ‌های رفتاری رفلکسی[7] و توجهی[8] تقسیم می‌شوند.

پاسخ‌های رفتاری رفلکسی شامل:

1. پاسخ استارتل
2. جهش[9] پا یا دست
3. حرکات آهسته اعضای بدن
4. رفلکس پلکی گوشی (APR)
5. تغییر در مکیدن نوزاد
6. تغییر چهره
7. پلک زدن

پاسخ‌های رفتار توجهی شامل:

1. کاهش در فعالیت یا ساکت شدن
2. افزایش فعالیت
3. تغییر در ریتم تنفس یا حبس نفس[10]
4. شروع صداسازی
5. توقف ناگهانی صداسازی
6. شروع یا توقف گریه کردن
7. گشادشدن چشم
8. لبخند زدن یا تغییر در حالت چهره
9. چرخش سر برای جهت‌یابی
10. خنده، اخم کردن و یا جیغ ناگهانی

در کل متداول‌ترین پاسخ توجهی کودک، هنگامی است که در ارائه محرک، کودک مستقیماً به‌صورت والدین نگاه می‌کند و منبع صدا را جستجو می‌کند.

همان طور که سن کودک افزایش می‌یابد، پاسخ نوزادان به محرک شنوایی در سطوح پایین تری رخ می‌دهد، که نشان از بلوغ سیستم شنیداری است. 

محرک‌های مورد استفاده برای برانگیختن پاسخ شامل مولد های نویز، نویز باند باریک و میدان صوتی با محرک گفتاری است.

 یکی از محدودیت های مولد نویز، عدم ویژگی فرکانسی آنها می‌باشد که ارزیابی جامع از شنوایی نوزاد و کودک فراهم نمی‌شود.

مولد نویز را نمی‌توان همانند ابزارهای الکترونیکی،تنظیم کرد. بااین‌وجود شدت سیگنال خروجی در فاصله‌های ویژه مختلف باید کالیبره شود، به‌طوری که می‌توان تخمینی از سطح شدتی که باعث پدیدار شدن پاسخ‌های رفتاری می‌شود را تعیین کرد. شنوایی‌شناس باید آگاه باشد اگر مولد نویز محدودیت فرکانسی داشته باشد، محدودیت تکنیک محسوب می‌شود.

از اسباب‌بازی‌ها به طور معمول در جهت‌یابی استفاده می‌شود که از این اسباب‌بازی‌ها می‌توان به زنگوله و اسباب‌بازی فشاری پلاستیکی اشاره کرد.

از مزایای آزمون‌های رفتاری، تعیین تا خیر رشدی در کودکان است. 

دو نظریه‌ی مختلف در مورد نحوه‌ی رشد بلوغ در کودکان دچار معلولیت وجود دارد:

تئوری اول: تئوری Difference، بیان می‌کند که پاسخ‌های کودکان با تا خیر رشدی قابل‌مقایسه با کودکان هنجار نیست و رفتارهای آنها قابل پیش‌بینی نمی‌باشد.

نظریه دوم: نظریه Development، بیان می‌کند که کودکان کم توان ذهنی همانند کودکان هنجار همان مراحل را آهسته‌تر طی می‌کنند. 

اگر یک کودک  کم توان ذهنی با سن تقویمی 6 سال و سن عقلی 2 سال باشد، باید انتظار پاسخ در سطح 2 سال را داشته باشیم.

 باید توجه داشت در کودکان کم توان عمیق، BOA تنها ابزار قابل‌استفاده در ارزیابی شنوایی است.

در جدول 1 و شکل 1 شاخص های رفتاری شنیداری برای بدو تولد تا 24 ماهگی آورده شده است.

 

سن	مولد نویز (dBspl)	واربل تن (dBHL)	گفتار(dBHL)	پاسخ‌های مورد انتظار	استارتل با گفتار(dBHL)
0-6 هفته	50-70	75	40-60	I.            گشادشدن چشم II.            پلک زدن III.            برانگیختن از خواب IV.            استارتل	65
4هفته-6 ماه	50-60	70	45	I.            گشادشدن چشم II.            تغییر جهت چشم III.            پلک زدن IV.            چرخش سر اولیه در ابتدای 4 ماهگی	65
4-7 ماه	40-50	50	20	I.            چرخش سر به سمت منبع صدا در محور افقی II.            گوش دادن با دقت	65
7-9 ماه	30-40	45	15	جهت‌یابی مستقیم صدا در طرفین و غیرمستقیم به پایین	65
9-13 ماه	25-35	38	10	جهت‌یابی مستقیم صدا در طرفین و پایین و غیرمستقیم بالا	65
13-16 ماه	25-30	30	5	جهت‌یابی مستقیم صدا در تمام جهت	65
16-21 ماه	25	25	5	جهت‌یابی مستقیم صدا در تمام جهت	65
21-24 ماه	25	25	5	جهت‌یابی مستقیم صدا در تمام جهت	65

 

 

  جدول 1: شاخص های رفتاری شنیداری برای بدو تولد تا 24 ماهگی  

شکل 1: غربالگری شنوایی نوزادان از تولد تا 9 ماهگی

 شکل 1: غربالگری شنوایی نوزادان از 9 تا 24 ماهگی (ادامه)BOA در کودکان صفر تا 6 ماه ترجیح داده می‌شود که برای وقوع پاسخ از محرک نویزی در سطح شدت بالا (خصوصاً در کودکان تا 4 ماهگی) استفاده شود و بهترین مرحله برای دیدن پاسخ زمان خواب سبک است. 

در هنگام آزمون گرفتن صورت نوزاد باید به طور واضح دیده شود و لباس سبک به تن داشته باشد به‌طوری که پاسخ‌های بدن، اعضای بدن و حالات چهره مشخص شود. 

در آزمون‌های بالینی بهترین پاسخ‌های رفتاری، بیداری[11] از وضعیت خواب است. 

برانگیختگی به حرکات کوتاه و گذرا کودک اشاره دارد. 

پاسخ‌های قابل‌قبول شامل، پلک زدن فوری به دنبال ارائه محرک نویزی، ارتعاش خفیف کل بدن، باز شدن چشم (حتی به‌اندازه کم) یا حرکات قابل‌توجه بدن در بازو یا پاها می‌باشد. 

برای ایجاد پاسخ با دامنه بزرگ‌تر قبل از ارائه مولدهای نویز، حداقل 1 دقیقه سکوت کامل تا وقتی که وضعیت کودک تثبیت شود، سپس مولد نویز در فاصله 3 اینچی حدوداً 5/7 سانتی‌متری(3 اینچی) از گوش کودک قرار داده می‌شود و محرک به مدت 2 الی 5 ثانیه با سطح شدت ثابت ارائه  می‌شود. 

پیشنهاد می‌شود که ارائه محرک ناگهانی باشد و در ابتدا از سطح شدت پایین شروع کنیم و کم‌کم شدت افزایش داده شود و در انتها برای پاسخ استارتل، بلندترین شدت را استفاده کنیم. 

پاسخ استارتل باید در انتهای آزمون انجام شود زیرا ممکن است کودک از صدای بلند بترسد و برای ادامه کار با مشکل روبرو شویم. در این آزمون تنها پاسخ‌هایی که در محدوده 2 ثانیه بعد از ارائه محرک نویزی معتبر هستند. 

حال اگر کودک در خواب عمیق باشد، شانس کمتری برای مشاهده پاسخ‌های رفتاری نسبت به زمانی که در خواب سبک است وجود دارد. 

در تحریک با محرک صوتی، کودک نسبت به محرک سریعاً عادت می‌کند و پاسخ‌ها از بین می روند. 

در تحقیقات دیده شده است که نوزادان در محدوده‌ی سنی 7 تا 12ماه، به محرک‌هایی نظیر گفتار و گفتار فیلتر شده فرکانس بالا نسبت به انواع دیگر محرک‌ها، پاسخ رفتاری بهتری نشان می‌دهند.

 استفاده از گفتار فیلتر شده فرکانس بالا برای ارزیابی نوزادان با کم شنوایی فرکانس بالا پیشنهاد می‌شود و در یک مطالعه دیده شده است محرک گفتاری نسبت به سایر محرک‌ها از قبیل صدای چهچهه و محرک نویز پهن باند، سطح شدت پایین تر و تعداد پاسخ بیشتری را فراهم می‌کند اما در ماه‌های بین 22 الی 36 ماهگی، هیچ برتری در بین محرک‌ها دیده نشده است. 

توصیه‌شده است برای این سنین آزمون BOA تا حد ممکن در اتاق آکوستیک انجام شود.

BOA در نوزادان 4 تا 7 ماهنوزاد شروع به چرخش سر و چشم در جهت منبع صدا در سطح شدتیdB HL 20 با محرک گفتاری می‌کند.

 درحالی‌که در 4 ماه اول به شدت dB HL  45 با محرک گفتاری پاسخ می‌دهد. 

در طول این دوران، ماهیچه‌ها قوی و هماهنگی حرکات چشم افزایش می‌یابد.

 در 6 ماهگی، کودک توانایی خندیدن بلند، گرفتن اشیاء و رسیدن به آنها و گرفتن آنها، چرخیدن بدون کمک و نشستن بدون کمک را دارد. در 7 ماهگی، کودک می‌تواند وسیله را بین دست‌ها جابه‌جا می‌کند، برای چند لحظه بدون کمک بایستد. 

با بهبود هماهنگی عضلات، کودک بعد از 4 ماهگی شروع به جهت‌یابی منبع صدا فقط در سطح افق می‌کند. 

چرخش سر در 4 ماهگی پایدار نیست که شاید به 90 درجه کامل نرسد.

استفاده والدین از محافظ های گوش برای جلوگیری از دخالت ناخواسته در هنگام ارائه محرک در ارزیابی نوزاد پیشنهاد می‌شود. نوزادان در این سن همچنین به محرک‌هایی نظیر نویز باند باریک و گفتار (بهترین نوع آن، اسم خود کودک است) در میدان صوتی پاسخ می‌دهند. ارائه محرک از طریق بلندگوها در زاویه 45 درجه نسبت به کودک است. 

در این سن کمترین سطح پاسخ‌دهی هنجار توسط محرک‌های گفتاری، تقریباdB HL 20 است. کودک در شدت dB HL 65 ، پاسخ استارتل ایجاد می‌کند. 

فقدان پاسخ استارتل قوی، وجود کم شنوایی شدید تا عمیق را نشان می‌دهد که برای مشخص کردن کمترین سطح پاسخ تکرارپذیر، باید از آکوستیک ایمیتانس، OAE و ABR استفاده کنیم.

BOA در 7 تا 9 ماهگیدر طول این دوران بهبود در هماهنگی های قدرتی و حرکتی سبب ثابت نشستن نوزاد می‌شود. 

کودک می‌تواند دو شیء را همزمان دست‌کاری کند و شیء را از دستش به دهانش منتقل کند و کودک تمایل دارد همه‌چیز را در دهان خود بگذارد. 

در این مرحله، کودک شروع به خجالت کشیدن از افراد غریبه می‌کند و ممکن است برای ارتباط با شنوایی‌شناس چند دقیقه زمان نیاز باشد، همچنین در این مرحله کودک بسیار کنجکاو است و باید این اجازه به کودک داده شود که اشیاء را دست‌کاری کند تا امکان گرفتن پاسخ فراهم شود. در این سن کودک توانایی جهت‌یابی منبع صدا در طرفین و غیرمستقیم به پایین را دارد (شکل 2).

 پاسخ به محرکات گفتاری از طریق بلندگو در سطح شدت dB HL 15 دیده می‌شود.شکل 2: انجام آزمون BOA توسط یک آ?

آزمایش الکتروکوکلئوگرافی (ECochG)

آزمایش الکتروکوکلئوگرافی یا ECochG برای بررسی عملکرد گوش داخلی و حلزون گوش انجام می‌شود و به تشخیص اختلالات شنوایی و مشکلات تعادلی کمک می‌کند. این تست پاسخ گوش شما را به صداهای خاص اندازه‌گیری می‌کند و می‌تواند سالم بودن حلزون گوش یا وجود مشکلاتی مانند تجمع مایعات در گوش داخلی را مشخص کند.

معمولاً پزشک این آزمایش را در مواردی پیشنهاد می‌دهد که فرد علائمی مانند سرگیجه، مشکلات تعادل، وزوز گوش یا احساس فشار در گوش داخلی داشته باشد. این تست بدون درد است و تنها فعالیت گوش داخلی شما را بررسی می‌کند و به پزشک کمک می‌کند علت اصلی ناهنجاری‌ها را شناسایی کند.

نحوه انجام تست:

• الکترودهای کوچک روی پیشانی قرار می‌گیرند.

• کانال گوش تمیز شده و هدفون‌های فلزی داخل گوش قرار می‌گیرند.

• صداهای محرک از طریق هدفون‌ها وارد گوش می‌شوند و الکترودها فعالیت حلزون گوش را ثبت می‌کنند.

---

آزمون‌های شنوایی

روش‌های ادیومتری با تقویت بینایی (VRA)

این تست مخصوص کودکان ۶ ماه تا ۳ سال است و سطح شنوایی آن‌ها را بررسی می‌کند. در این روش، صفحه نمایش یا اشیاء چشمک‌زن مقابل کودک قرار می‌گیرد و صداهای کوتاه از جعبه‌های اطراف پخش می‌شوند. کودک با حرکت چشم به سمت منبع صدا پاسخ می‌دهد. این آزمون، شنوایی هر دو گوش و آستانه شنوایی کودک را به روش رفتاری ارزیابی می‌کند.

---

ویدئونیستاگموگرافی (VNG)

تست VNG برای بررسی سرگیجه و اختلالات تعادلی کاربرد دارد و با ثبت حرکات چشم، علت سرگیجه را شناسایی می‌کند. دستگاه شامل عینکی متصل به دوربین است که حرکات چشم فرد را در اتاق تاریک ضبط می‌کند. حرکات غیرارادی چشم که به اختلال گوش داخلی مرتبط هستند، در این تست قابل تشخیص هستند.

---

تست رفلکس آکوستیک (Acoustic Reflex Testing)

رفلکس آکوستیک انقباض ناخودآگاه یک ماهیچه کوچک در گوش است که هنگام شنیدن صداهای بلند، از آسیب رسیدن به پرده گوش جلوگیری می‌کند. این آزمایش میزان و صحت این رفلکس را بررسی می‌کند. معمولاً صدای محرک بین ۶۵ تا ۹۵ دسی‌بل است و با تغییر شدت صدا، آستانه رفلکس تعیین می‌شود. نتیجه غیرطبیعی این تست می‌تواند نشان‌دهنده اختلال عصبی باشد و نیازمند بررسی‌های بیشتر است.

---

تست شنوایی ASSR

تست ASSR برای نوزادان طراحی شده و افت شنوایی و پردازش‌های شنوایی پیشرفته را بررسی می‌کند. این آزمون بدون آسیب است، اما نوزاد باید در طول تست ثابت باشد. معمولاً برای این منظور از داروهای سبک خواب‌آور استفاده می‌شود. این تست، پاسخ نوزاد به صداهای مختلف و شدت‌های متفاوت را ثبت می‌کند و نوع کم‌شنوایی و ضرورت استفاده از سمعک را مشخص می‌کند.

---

تست شیپور استاش (ETF)

شیپور استاش وظیفه متعادل کردن فشار هوای گوش میانی را دارد و هنگام بلع، خمیازه یا صحبت کردن فعال می‌شود. اختلال در این بخش می‌تواند باعث وزوز گوش یا مشکلات شنوایی شود.

نحوه انجام تست:

• ابتدا گوش معاینه و استاتیک کامپلیانس پرده گوش ثبت می‌شود.

• سپس فرد بینی خود را می‌گیرد و بزاق را قورت می‌دهد و دوباره تست تکرار می‌شود.

• مقایسه داده‌ها تغییر عملکرد شیپور استاش و اختلالات احتمالی را نشان می‌دهد.

---

تست شنوایی سنجی ABR

تست ABR برای تشخیص کم‌شنوایی در کودکان و نوزادانی که قادر به پاسخ رفتاری نیستند، کاربرد دارد. این تست پاسخ مغز به صداهای وارد شده به گوش کودک را ثبت می‌کند و معمولاً زمانی انجام می‌شود که کودک خواب باشد.

نحوه انجام تست:

• الکترودهای کوچک روی پیشانی و پشت گوش کودک قرار می‌گیرند و با ژل به پوست متصل می‌شوند.

• هدفون روی گوش قرار گرفته و صداهای مختلف پخش می‌شوند.

• پاسخ مغز به صداها از طریق الکترودها روی کامپیوتر ثبت می‌شود.

• پیش از شروع، سر و گوش کودک باید کاملاً تمیز باشد تا اتصال درست الکترودها برقرار شود.

جمع بندی

در این مقاله با مهم‌ترین آزمون‌های شنوایی و رفتاری آشنا شدیم که برای بررسی عملکرد گوش، شناسایی اختلالات شنوایی و مشکلات تعادلی انجام می‌شوند. از ECochG برای ارزیابی گوش داخلی و حلزون گوش گرفته تا تست‌های ویژه کودکان مانند VRA و ABR، هر کدام با روش‌های خاص خود اطلاعات ارزشمندی درباره شنوایی و سلامت گوش ارائه می‌کنند.

همچنین با تست‌های ویدئونیستاگموگرافی، رفلکس آکوستیک، ASSR و تست شیپور استاش آشنا شدیم که علاوه بر شنوایی، تعادل و عملکرد ماهیچه‌های گوش را بررسی می‌کنند و به تشخیص دقیق‌تر مشکلات کمک می‌کنند. این آزمون‌ها، بدون درد و با کمترین فشار برای بیمار انجام می‌شوند و نتایج آن‌ها می‌تواند مسیر درمانی، استفاده از سمعک یا اقدامات توانبخشی شنوایی را مشخص کند.

در نهایت، آگاهی از این تست‌ها به والدین و بزرگسالان کمک می‌کند به موقع اختلالات شنوایی را شناسایی کنند و بهترین اقدامات درمانی را انجام دهند تا کیفیت زندگی و توانایی شنیدن صداهای مهم و زیبای زندگی حفظ شود.

سوالات متداول درباره آزمون های رفتاری شنوایی

1. آزمون‌های رفتاری شنوایی چیست و چه کاربردی دارند؟

آزمون‌های رفتاری شنوایی برای بررسی نحوه واکنش نوزادان و کودکان به صداها طراحی شده‌اند. این تست‌ها میزان شنوایی واقعی کودک را مشخص می‌کنند و به پزشکان در تشخیص کم‌شنوایی و تعیین روش درمانی مناسب مانند استفاده از سمعک کمک می‌کنند.

---

2. تفاوت آزمون‌های الکتروفیزیولوژی و رفتاری شنوایی چیست؟

آزمون‌های الکتروفیزیولوژی مانند ABR و OAE حساسیت شنوایی را تخمین می‌زنند اما سطح واقعی شنوایی را نشان نمی‌دهند. بنابراین برای ارزیابی دقیق، باید همراه با آزمون‌های رفتاری مورد استفاده قرار گیرند.

---

3. آزمون BOA (ادیومتری مشاهده رفتاری) چگونه انجام می‌شود؟

در BOA، پاسخ‌های رفتاری نوزاد به محرک‌های صوتی مشاهده می‌شود. این روش بدون استفاده از تقویت صدا انجام می‌شود و معمولاً برای کودکان تا ۲ سال مناسب است. پاسخ‌ها شامل پلک زدن، چرخش سر، تغییر حالت چهره و حرکات بدن هستند.

---

4. ادیومتری شرطی یا VRA چیست و چه کاربردی دارد؟

ادیومتری شرطی با استفاده از تقویت پاسخ‌ها، واکنش‌های تکرارپذیر کودک به صداها را ثبت می‌کند. روش VRA برای کودکان ۶ ماه تا ۳ سال استفاده می‌شود و به شنوایی‌شناس کمک می‌کند سطح آستانه شنوایی هر دو گوش را دقیق‌تر ارزیابی کند.

---

5. تست ECochG چه اطلاعاتی به پزشک می‌دهد؟

ECochG یا الکتروکوکلئوگرافی پاسخ گوش داخلی به محرک‌های صوتی را اندازه‌گیری می‌کند و می‌تواند سالم بودن حلزون گوش یا وجود اختلالاتی مانند تجمع مایعات را مشخص کند. این تست بدون درد است و برای بررسی سرگیجه و مشکلات تعادلی نیز کاربرد دارد.

---

6. تست VNG (ویدئونیستاگموگرافی) چیست؟

VNG برای تشخیص علل سرگیجه و اختلالات تعادلی استفاده می‌شود. حرکات چشم کودک یا بزرگسال در اتاق تاریک ثبت می‌شود و اختلالات گوش داخلی یا سیستم تعادلی از این طریق شناسایی می‌شوند.

---

7. رفلکس آکوستیک چیست و چگونه بررسی می‌شود؟

فلکس آکوستیک انقباض غیرارادی یک ماهیچه کوچک گوش در پاسخ به صداهای بلند است که از پرده گوش محافظت می‌کند. تست Acoustic Reflex Testing صحت عملکرد این رفلکس را بررسی می‌کند و اختلال در آن می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات عصبی یا شنوایی باشد.

---

8. تست ASSR برای چه گروه سنی مناسب است؟

تست ASSR عمدتاً برای نوزادان استفاده می‌شود تا افت شنوایی و پردازش‌های شنوایی پیشرفته را ارزیابی کند. این تست بدون آسیب است و پاسخ نوزاد به صداهای مختلف و شدت‌های متفاوت را ثبت می‌کند تا نیاز به سمعک یا درمان مشخص شود.

---

9. تست شیپور استاش (ETF) چه هدفی دارد؟

شیپور استاش وظیفه متعادل کردن فشار هوای گوش میانی را دارد. اختلال در عملکرد آن باعث وزوز گوش، احساس فشار و مشکلات شنوایی می‌شود. این تست با بررسی تغییرات پرده گوش هنگام بلع یا خمیازه، اختلالات عملکرد شیپور استاش را تشخیص می‌دهد.

---

10. چرا آگاهی والدین از این آزمون‌ها مهم است؟

دانستن درباره آزمون‌های شنوایی و رفتاری به والدین کمک می‌کند به موقع کم‌شنوایی یا اختلالات گوش را شناسایی کنند و اقدامات درمانی مناسب را انجام دهند. این آگاهی کیفیت زندگی کودک را حفظ می‌کند و امکان شنیدن صداهای مهم و طبیعی زندگی را فراهم می‌سازد.