لکنت یک اشکال در سیستم مرکزی، برنامه ریزی حرکتی و بخش های ادراکی است که ارتباط خیلی وسیعی با سیستم شنوایی دارد. در افرادی که لکنت دارند جریان خون در ناحیه ی پردازشگر شنیداری در لوب تمپورال کاهش پیدا می کند که با تحریک شنیداری می توان جریان خون را افزایش داد و روانی گفتار را موجب شد.

به یاد داشته باشید که ناروانی طبیعی گفتار به لکنت شباهت دارد. کودکان 5/2 تا 3 ساله خزانه ی واژگان محدودی دارند و از طرفی میل و رغبت زیادی به تولید گفتار دارند بنابراین هنگام صحبت به دنبال واژه می گردند و متعاقب آن ناروانی ایجاد می شود. که اگر دقت کودگ را نسبت به این موضوع افزایش دهیم می تواند منجر به لکنت شود.

روش های درمانی

درمان لکنت زبان در بزرگسالان

لکنت و درمان آن یکی از حوزه های تخصصی کار گفتار درمانگران می باشد. به طور کلی برای درمان لکنت زبان روش های مختلفی وجود دارد که بعضی از این روش ها بر اساس کنترل و نظارت بر سرعت گفتار است و بعضی دیگر بر اساس اصلاح گرفتگی زبان طراحی شده است.

در روش کنترل سرعت گفتار از جملات کوتاه استفاده می شود و شخص تلاش می کند با سرعت کمتری جملات را بیان کند. هر چقدر سرعت گفتار کمتر باشد شخص راحت تر کلمات را ادا می کند. در این روش حروف صدا دار کشیده­تر بیان می شود تا فرد بدون توقف به صحبت خود ادامه دهد. در این روش تنفس شخص نیز تحت کنترل قرار می گیرد و با تنظیم تنفس وضعیت گفتار شخص بهبود پیدا می کند.

 

در روش اصلاح گرفتگی زبان، تلاش بر این است که گفتار و بیان فرد اصلاح شود و با کاهش دادن استرس، اضطراب و ترس فرد درمان در چهار مرحله ی:

• کشف و شناسایی
• از بین بردن حساسیت
• اصلاح
• تثبیت

به سر انجام می رسد.

درمان و بهبود وضعیت لکنت زبان در بزرگسالان به معنی رفع استرس، ترس و اجتناب از صحبت کردن است، به طوری که فرد در تمامی موقعیت ها و با همه ی افراد بتواند به راحتی ارتباط برقرار کند و بدون هیچ گونه گرفتگی یا لکنت زبان صحبت کند.

روش های درمان لکنت زبان در بزرگسالان با کودکان متفاوت است. در بزرگسالان بخش اعظمی از لکنت پنهان و مخفی است در حالی که اختلال در کودکان کاملا دیده می شود. عوامل دیگری مثل خاطرات، ترس ها، اضطراب و نگرانی و... در بروز لکنت زبان در بزرگسالان نقش دارند و درمانگر تلاش می کند علاوه بر درمان لکنت و بهبود گفتار، این عوامل شناختی را نیز از بین ببرد.

 
 

درمان لکنت زبان در کودکان

با انجام روش های گفتار درمانی درمان صورت می گیرد و در مواردی که بار منفی و فشارهای روانی در روابط بی فردی، خانواده و ... وجود داشته باشد که باعث تشدید این اختلال می شوند، انجام مشاوره ی روانشناختی یا روانپزشکی ضرورت می یابد و در صورت لزوم مداخلات دیگری همچون روان درمانی فردی، خانواده درمانی و در موارد خاص دارو درمانی نیز صورت می گیرد، البته دارو درمانی در درمان خود اختلال تاثیری ندارد، مگر این که اختلالات همراهی وجود داشته باشند که بر لکنت تاثیر منفی دارند و دارو در جهت رفع آن ها به کار برده شود.

بسته به شدت و نوع لکنت طول مدت درمان ازچند هفته و در موارد شدید گاهی تا 18 ماه متغییر است.