ارزیابی شنوایی کودکان با روش بازی

ادیومتری بازی شرطی

ارزیابی شنوایی کودکان با روش بازی از معتبرترین تکنیک‌های رفتاری برای تعیین آستانه‌های هر گوش به‌صورت جداگانه و با ویژگی فرکانسی در کودکان 3 ساله و بالاتر است. 

کودکان 3 تا 4 سال ترجیح می‌دهند روی صندلی‌هایی با اندازه کوچک به تنهایی بنشینند و والدین در کنار آنها روی صندلی دیگر بنشینند. 

شنوایی‌شناس باید ابتدا با والدین کودک صحبت کند اطلاعاتی در مورد کودک به‌دست بیاورد و سپس به‌صورت اتفاقی از کودک سؤالات ساده‌ای بپرسد. 

در حین تاریخچه گیری کودک، باید به کیفیت صدا و تولید کلمات توجه شود. 

برای مثال اگر در گفتار کودک حذف یا جایگزینی همخوان‌های بی‌صدا دیده شود احتمالاً کم شنوایی حسی عصبی ملایم وجود دارد ولی اگر کودک همخوان‌های صدادار و برخی از واکه‌ها را حذف کند وجود کم شنوایی حسی عصبی شدید متحمل است.

شنوایی ‌شناس باید با ملایمت با کودک رفتار کند و از کلمات و مفهوم های متناسب با سن کودک استفاده کند. 

سپس شنوایی‌شناس باید گوشی هدفون یا گوشی داخل گوشی را روی گوش بیمار قرار دهد. 

باید این کار سریع انجام شود قبل از اینکه کودک امتناع کند و درصورتی‌که کودک امتناع کرد، والدین می‌توانند گوشی را روی سر کودک نگه‌دارند. 

برای کودکان خیلی کوچک و کودکان خجالتی ممکن است هرگز نتوان از گوشی استفاده کرد که برای این دسته از کودکان ابتدا باید از میدان صوتی استفاده کنیم تا کودک با وضعیت آشنا شود و سپس می‌توان از گوشی استفاده کرد.

برای آشناسازی اولیه کودک می‌توان از تن یا نویز باند باریک 2 کیلوهرتز در میدان صوتی استفاده شود. 

3 یا 4 بار ارائه برای آموزش و یادگیری کودک می‌تواند کافی باشد. 

سپس کودک به تنهایی و با استفاده از گوشی در سطح شدت  40-50 دسی بل بالای سطح آستانه مورد انتظار محرک ارائه می‌شود. آزمایش باید در گام های 10 یا 15 دسی بل به روش نزولی و همچنین با حداکثر سرعت ممکن انجام گیرد. 

برای به‌دست آوردن آستانه، دو پاسخ درست با روش صعودی، قابل‌قبول است.

باید از ارائه‌ی محرک با الگوهای ثابت پرهیز شود .

لازم است گاهی چند ثانیه‌ای با تا خیر ارائه شود که اگر کودک پاسخ‌های کاذب دارد شناسایی شود.

بسیار مهم است که ابتدا آستانه‌های فرکانس‌های 500 و 2000 هرتز را در هر گوش به‌دست آید. 

سپس در صورت همکاری کودک می‌توان فرکانس‌های 1000، 250 و در آخر 4000 هرتز انجام شود. 

گاهی اتفاق می‌افتد که کودک در ابتدا به خوبی همکاری می‌کند. 

اما زود فراموش می‌کند که چه کاری بایستی انجام دهد. 

در این موارد دوباره کودک را به کمک والدینش در سطحی که قابل شنیدن توسط کودک باشد، شرطی می‌کنیم.

زمانی که کودک از گذاشتن گوشی داخل گوشی و هدفون امتناع کرد، شنوایی‌شناس باید از میدان صوتی استفاده کند، در میدان صوتی استفاده از محرک‌هایی نظیر واربل تن و نویز باند باریک پیشنهاد می‌شود. 

البته باید توجه داشته باشید که در این حالت بهتر است آستانه شنوایی به‌دست می‌آید.

ارزیابی راه استخوانی (BC)نیز از طریق ادیومتری بازی مانند راه هوایی قابل انجام است. 

مانند راه هوایی ابتدا فرکانس‌های  مهم تر مانند 500 و 2000 هرتز و سپس فرکانس‌های دیگر ارزیابی شود. 

 ارزیابی شنوایی کودکان

آستانه‌های BC را می‌توان از طریق کلمات دو هجایی گفتاری به‌وسیله نوسانگر استخوانی در صورت کالیبره بودن به‌دست آورد. 

برای به‌دست آوردن نتایج درست توصیه می‌شود که در صورت نیاز آزمون با مجموعه آزمون‌های نظیری تمپانومتری، ارزیابی رفلکس آکوستیک و OAE چک شود.

سمعک کودکان همچنین زمانی که ارزیابی‌ها برای تعیین سطح شنوایی بی‌نتیجه بود، استفاده از ABR می‌تواند مفید باشد. 

بااین‌حال، معمولاً ارزیابی‌های ABR به دلیل زمان بر بودن و هزینه بالای آن، آخرین گزینه آزمون تشخیصی برای کودکان است.

در کودکان 3 سال به بالا می‌توان از پوشش برای حذف دخالت گوش مقابل استفاده کرد در این حالت با ارائه نویز با شدت  dB SL 25- 20 به گوش قابل‌استفاده می‌کنیم. 

آموزش در این کودکان شبیه بزرگ‌سالان است و به کودک گفته می‌شود صدایی که به گوش مقابل می‌آید شبیه به صدای برفک تلویزیون یا صدای باران است و نباید به آن توجه کند و فقط به صدای بوق یا صوت توجه کند.   

در مقاله ی بعد به شناسایی کم شنوایی در بدو تولد پرداخته ایم شاید این مطلب نظر شما را جلب نماید.

دكتر وحيد مرادي متخصص شنوايي شناسي نوزادان و كودكان

از دانشگاه علوم پزشكي تهران

جهت مشاوره رايگان مي توانيد با شماره زير تماس حاصل فرماييد.

02188828999

02188860666

09925020901

02188343584

09109259377

تهران خیابان مطهری خیابان فجر  روبه روی بیمارستان جم کوچه ی نظری بن­بست دلفان پلاک 5 طیقه 5 واحد10